Het reeds bejubelde trio uit Dokkvm is altijd twee passen voor op de rest. Of ze nu indiepoppend, shoegazend of mathematisch krautrockend voor de dag komen, de sprankelende gitaarlijnen, de bezwerende bas en de motorische drums blijven oneindig spannend. Na meerdere rondes door Europa speelt The Homesick weer op de plek waar de romance met Subroutine Recs ooit begon - in O'Ceallaigh. Ronde cirkels en tevens klappen van een daalder; de perfecte aftrap van een mooie tweedaagse.
Thursday Jan 17th 20:30 - 20:55 O'Ceallaigh (DOWNSTAIRS)
Wat ooit begon als The Avonden tribute-act 20-delige Messenset, staat donderdag boven in O'Ceallaigh te schitteren met een volledig repertoire vol psychedelische, Nederlandstalige hits. De band was afgelopen jaar onderdeel van de 'Dan komen we wel naar júllie toer!' waarin ze in verschillende Europese steden uitnodigingen achterlieten voor een tegenbezoek aan Groningen, dit weekend. We gaan het zien.
Thursday Jan 17th 21:05 - 21:30 O'Ceallaigh (UPSTAIRS)
Vier Rotterdamse muzikanten, bekend van AC Berkheimer, The Sweet Release of Death en Cusack, vormden het afgelopen jaar de nieuwe band Neighbours Burning Neighbours. Veel vlieguren heeft de band nog niet gemaakt, althans niet buiten de oefenruimte en Rotterdam. Maar de tot nu toe enige losgelaten hit - 'Lunar Hair Care' - walst zonder pardon over je heen.
Back by dope demand is Bawrence of Aralia, een boeiende exponent van die eveneens boeiende Maastrichtse scene. Hun prachtige debuut LP 'Bawredom' balanceert op vernuftige, dwarse pop en schitterende details, die boven in O'Ceallaigh het beste tot hun recht komen. Met Baby Galaxy, Ghost Bag, en dus Bawrence of Aralia zit Subroutine er al een tijdje bovenop, maar sinds de kop in de Volkskrant is ook ons credo: 'Houd Maastricht in de gaten, en Bawrence of Aralia in het bijzonder.'
Thursday Jan 17th 22:15 - 22:40 O'Ceallaigh (UPSTAIRS
Slackerpop in optima forma - de heren van Steve French weten met een ogenschijnlijk gemak de beste songs te schrijven. Gouden refreinen, speelplezier ohne Ende, te strak om rammelend te zijn, maar boven alles bijzonder goed. Ze komen vanuit dezelfde oefenruimte als Canshaker Pi, en kennen een aanzienlijke overlap in leden, en toch maakt Steve French iets heel eigens. Iets wat tussen postpunk en indiepop laveert. Na enkele EPs, leggen ze nu de laatste hand aan hun debuut LP, opgenomen in de voor ons bijna heilig verklaarde Katzwijm Studio (voorheen Next to Jaap Studio).
Dit jaarlijkse festival richt zich voor negenennegentig procent op aanstormende, soms rustig wandelende Nederlandse acts. Vandaar ook de naam. Slechts af toe doet zich de kans voor om een internationale band te boeken. Nog zeldzamer is het als we unaniem erg enthousiast zijn over zo'n band. Glintshake uit Moskou is een band uit de laatste categorie. Een avant-gardistische wervelwind met invloeden uit de post-punk, free jazz en improvisatie: The Sound of Young Moscow. De twee cyrillische letters spreek je trouwens uit als Guh-Sje.
Het driekoppige noise rock monster dat de fantastische debuutplaat van The Sweet Release of Death heeft ingespeeld kon helaas niet op deze datum, dus hebben we een drietal door-de-wol-geverfde Rotterdamse muzikanten bereid gevonden om op donderdagavond hun HP Lovecraft boeken, Star Trek-lego en anime aan de kant te leggen om een aantal oude en nieuwe nummers te spelen in Groningen.
Op het recente, tweede album van The Avonden refereert frontman Marc van der Holst veelvuldig aan zijn middelbare school-tijd in de lommerrijke Bollenstreek. Karakters als de stoere Drazic, de mooie Anita en haar sportieve broer Ryan beleefden tussen 1994 en 1999 de vreemdste avonturen en raken verzeild in ontelbare relaties en intriges. "Zes lange jaren om te leren wat een cirkel is. Ik ben vergeten wat een cirkel is. Maar ik ben Jodie niet vergeten", klinkt het zachtjes.
Deze talentvolle debutante werd 18 jaar geleden geboren in de Witte Villa in de Wormer, in een zeer muzikaal huishouden, waar oa. Han Bennink, Sonic Youth, Konono No. 1 en Getachew Mekuria vaak over de vloer kwamen. Vader Terrie speelt al vier decennia bij The Ex en moeder Emma speelt viool. Samen runnen ze ook het avontuurlijke label Terp, waar Lena's verrassende debuutalbum 'Billow' afgelopen najaar verscheen.
Vanuit de as van Creepy Karpis en met zij-instroom vanuit Yuko Yuko en Korfbal, is Price een aangename wervelwind van kraut, grunge en garagepop. Soms qua stijl op zichzelf staand, soms door elkaar gerockt. En soms met drie gitaren op één podium. Echter, alleen als de band op volle oorlogsterkte is. Maar alles met het vuur stevig in de handen, zoals het hoort - bezieling, de hoeksteen voor iedere goede band, heeft Price al laten horen op de EP Settle/Centennial Tree. Begin februari komt de-stap-voorwaarts-cassette The Shackle/The Spell uit, al was het om hun show op Grasnapolsky luister bij te zetten.
Mix Tape, the art of cassette culture. Wat Thurston Moore met beeld deed, doet Red Brut op een weergaloze manier met geluid. Haar samples, collages en soundscapes spelen met het gemoed; ze zijn ontroerend, ze zijn afstandelijk, ze wekken een sensatie, Red Brut voert je mee, trekt je weer weg en toont je de andere kant. Soms soepel en flegmatisch, soms met een 'plonk', als gebruikte cassette in de bak wordt gegooid. Red Brut is een nieuwe ster in de musique concrete en avant-garde tapemuziek en wij zijn trots dat ze in O'Ceallaigh komt optreden.
We hebben Canshaker Pi dit jaar ontvoerd uit de Kroeg van Klaas voor een optreden in de Pub van Peter. Tussen de Europese tours door, fungeert Canshaker als aanjager van een bloeiende scene, met geweldige feestjes voor vrienden en meer, steevast geprogrammeerd met bands van vrienden en meer. Terwijl Canshaker Pi in de tussentijd beter en beter wordt. Het laatste album Naughty Naughty Violence verscheen afgelopen jaar, en betekende opnieuw een grote stap vooruit voor de band.
Een relatief nieuwe groep uit Groningen, zoals vaker eentje met een handvol bekende gezichten, die al na een paar optredens behoorlijk wat stof heeft doen opwaaien. Er is een debuutcassette op Bandcamp met de fantastische titel 'What Are We Doing – Live in Groningen', waarop een live-uitvoering (van 11 rammelende punksongs met een hysterische zanger) is te horen die het begrip 'lo-fi recording' naar nieuwe hoogtes tilt. Maar er is bovenal een live-reputatie die ze vooruitsnelt.
Iedereen weet: alles na Scratch Acid is decadentie. Maar als je Pig Frenzy heet, uit Rotterdam komt, veel branie, energie en drift in je muziek kunt stoppen, dan moet die David Yow van goeden huize komen wil hij dat potje winnen. Dus misschien moeten we de stelling nog even tegen het licht houden. Laten we ons in de tussentijd onderwerpen aan die vortex die Pig Frenzy bij ieder optreden veroorzaakt. En iedere show smaakt naar meer. Hun titelloze debuut-7" - uitgekomen op het sympathieke Spazz Records - is inmiddels grijsgedraaid. Dat zegt genoeg.
